ธรรมะแห่งการสำรวจตัวเอง เรียนรู้ภูมิชีวิตของตนเองแล้วแก้ไข
ดิฉันเริ่มปฏิบัติ ศรัทธาธรรมะนี้ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม พศ.2556 ผู้แนะนำคือน้า และน้าเขย คือคุณวรกมลและคุณ เกรียงศักดิ์อร่ามเมฆา และมีป้าอีกคนหนึ่งที่ ช่วยดูแลด้วยก็คือป้าใหญ่ กัลยา เต๊อะอ้าย
ช่วงแรกๆที่ได้เข้ามา เป็นวันที่ทางสมาคมองค์กรที่เชียงใหม่ สมาชิกมีรับพระและรับศีล ฉันประทับใจกับพิธีการในวันนั้นมาก เสียงตีกลองที่พระสงฆ์ตีตอนสวดคำว่า นัมเมียวโฮเร็งเงเคียว ทำให้ฉันน้ำตาคลอซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก วันนั้นลูกชายของฉันอายุประมาณ 7 เดือนและดิฉันก็ได้อุ้มมาวางไว้ข้างๆ โดยที่ลูกนอนในที่นั่งของเด็กอ่อน(คาร์ซีต) หลังจากนั้นได้เข้ามาปฏิบัติและรับฟังธรรมะเรื่อยๆก็รู้สึกว่า ธรรมะนี้ สอนถึงเรื่องหลักเหตุและผล และเป็นแก่นของธรรมะที่จะนำพาให้ตัวฉันเข้าใจตัวเองและพ้นทุกข์ได้
ดิฉันมั่นใจในหลักธรรมะและสามารถสวดวาระเช้า-เย็นเป็นแล้ว จึงได้รับพระในเดือน มกราคมปีพ.ศ. 2557 หลังจากนั้นดิฉันก็ได้หมั่นออกร่วมทำงานพระกับทางกลุ่มสม่ำเสมอ เพราะช่วงที่หลังจากรับพระใหม่ๆ ได้รับผลบุญเรื่องการค้าขายกำไรดีขึ้น แต่พอไปสักระยะหนึ่งก็เจอบททดสอบ ในหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องครอบครัว สุขภาพและการเงินเศรษฐกิจในครอบครัว แต่ดิฉันก็ยังยึดมั่น ที่จะปฏิบัติหลักธรรมนี้ต่อไป เราสามารถรักษาครอบครัวของเราไว้ได้ โดยหลักธรรมะของพระนิชิเรนไดโชนิน
ล่าสุดเมื่อเดือนสิงหาคม ปีพ.ศ. 2560 ครอบครัวของเรามีโอกาสได้ไปร่วมซัมเมอร์โทซัง โดยเริ่มอธิษฐานจิตใจและสวดมนต์อย่างตั้งใจตั้งแต่ต้นปี 60 ให้ได้ไปร่วมโทซังที่วัดใหญ่ไทเซขิจิประเทศญี่ปุ่น ให้พร้อมกันทั้งสามคนพ่อแม่ลูกเพราะลูกชายก็อายุ 5 ขวบแล้ว เขาก็เป็นเด็กที่หัวไวและเข้าใจง่ายจึงช่วยกันอธิษฐานขอ แล้วเราก็สามารถซื้อตั๋วได้ในราคาโปรโมชั่น และ เตรียมเงินไปวัดใหญ่ได้เพียงพอ จนกระทั่งถึงวันที่จะออกเดินทาง ลูกชายไม่สบายเป็นไข้ขึ้น 38 องศาและท้องเสีย จึงพาไปหาหมอที่คลีนิคหมอบอกว่า ลองดูช่วงบ่ายนี้อีกทีถ้าไข้ลดลงเป็นปกติก็สามารถเดินทางได้แต่อาการท้องเสียก็ยังจะเป็นอยู่ประมาณ 2-3 วันซึ่งหมอก็ให้ยามา 4-5 ขวด แม่ก็ต้องคอยป้อนให้ลูกเป็นระยะๆ พอลูกไข้ลด จึงตัดสินใจพากันออกเดินทางจากจังหวัดเชียงใหม่ ก่อนออกบ้านเราก็ไปสวดมนต์ ที่หน้าโงะฮนซน ขอให้พระคุ้มครองทุกคนที่เดินทางในครั้งนี้ให้ปลอดภัย ไม่พบเจออุปสรรคในการเดินทางและขอให้น้องอิ่มบุญลูกชายแข็งแรงขึ้น ในส่วนช่วงการเดินทางบินจากดอนเมืองบินตรงไป ประเทศญี่ปุ่นนั้นลูกชาย ก็มีอาการปวดถ่ายท้องเสียทุก 1 ชั่วโมงดิฉันแทบไม่ได้นอน ใน 6 ชม.ที่อยู่บนเครื่องบินลุกไปเข้าห้องน้ำ 5-6ครั้ง แต่พอไปถึงที่วัดใหญ่ไทเซขิจิ อาการของลูกชายก็ดีขึ้นมาก หายเป็นปกติ ส่วนตัวดิฉันเองก็ไม่เพลียเลย
การไปที่วัดใหญ่ครั้งนี้ดิฉันรู้สึกประทับใจทั้งบรรยากาศและทุกกิจกรรมที่ได้เข้าร่วมกับทางวัด ทั้งยังได้เรียนรู้ถึง พื้นฐานนิสัยของคนญี่ปุ่นที่สามารถนำมาเป็นแบบอย่างที่ดีคือพวกเขาเป็นคนมีระเบียบวินัยและตรงต่อเวลามาก และพระสงฆ์ยังเป็นผู้มีสปิริต คือมีจิตใจที่ห่วงใยสมาชิกและดูแลสมาชิกเป็นอย่างดี ดิฉันและครอบครัวมีความศรัทธาเพิ่มมากขึ้นหลังจากที่กลับจากทางวัดใหญ่ และหลังจากนั้นได้มีโอกาสมาร่วมฟังธรรมะกับทางกลุ่มของคุณลินดา คุณมาลีและคุณพรทิพย์ และผู้อาวุโสอีกหลายท่าน กลุ่มธรรมประทีปเขตเชียงใหม่ ยิ่งทำให้เข้าใจธรรมะชัดเจนมากขึ้น ทำให้รู้จักภูมิชีวิตของตนเองอย่างชัดเจน และได้เข้าใจว่าธรรมะนี้เน้นให้วิเคราะห์สำรวจตัวเอง ไม่โทษผู้อื่นเมื่อเกิดผลขึ้นทั้งดีหรือร้ายย่อมเกิดขึ้นจากสิ่งที่ตัวเราเองทำทั้งนั้น และธรรมะ 10 โลกภูมิ หนึ่งขณะจิตสามพัน และยังมีอีกหลายบทธรรมะ ที่ฉันอยากจะศึกษาต่อไป ให้เราสำรวจตัวเองและแก้ไขตนเองโดยใช้หลักธรรมะนี้และที่จริงแล้วการปฏิบัติไม่ใช่เพื่อเป็นการขอเพื่อตัวเราเพียงอย่างเดียว ไม่ใช่การขอเพื่อให้ได้บ้าน รถ เงินทองมากมายนั่นคือสมบัติคลัง แต่สำคัญที่สุดคือสมบัติใจ เราต้องปฏิบัติให้รู้แจ้ง ให้พ้นความทุกข์ได้แล้วเราต้องไปบอกต่อผู้อื่นและชักชวนให้เขามาสวดมนต์มาฟังธรรมะเหมือนเรา
ผลบุญทางด้านจิตใจชัดเจนมากเมื่อก่อนฉันเป็นคนอ่อนไหวง่าย ร้องไห้ง่าย ขี้วิตกกังวล จมอยู่กับความเสียใจและความทุกข์ ไม่สบายบ่อยๆ ชีวิตไม่มีพลัง มักจะเก็บทุกพฤติกรรมและทุกคำพูดของคนอื่นที่อยู่รอบข้างมาคิดมาก แต่ตอนนี้จิตใจเข้มแข็งหนักแน่นขึ้น วางอะไรได้ง่ายขึ้น สำหรับตัวดิฉันเองนั้นคิดว่า 5 ปีแรก เป็นช่วงที่เราขัดเกลาชีวิตของตนเอง เหมือนภาชนะที่เปื้อนต้องถูกขัดถู เพราะเรายังเป็นปุถุชนที่ยังเรียนรู้ผิดถูก แต่พอ ณ วันนี้ ฉันได้เรียนรู้ว่า การปฏิบัติตามที่ผู้อาวุโสแนะนำคือพยายามสวดมนต์เช้าวาระเช้า-เย็นและไดโมขุให้ได้วันละ 1 ชั่วโมง แบ่งเวลาออกงานพระเยี่ยมสมาชิกคือช่วงของการสะสมบุญ ถ้าเราปฏิบัติได้อย่างเข้มแข็งเราก็จะผ่านพ้นความทุกข์ไปได้ เราจะหนักแน่นต่อปัญหาและมีสติปัญญาในการแก้ปัญหา เราต้องยอมรับชะตากรรมทางด้านลบและบำเพ็ญกรรมด้วยพลังแห่งธรรมะและการสวดมนต์ต่อสู้ยืนหยัด และยังต้องหมั่นสำรวจภูมิชีวิตของตนเองในทุกๆวันและพยายามเขยิบภูมิชีวิตให้สูงขึ้น ธรรมะช่วยให้เราไม่ตกอยู่ใน 4 ภูมิชั่วและ 6 ภูมิต่ำ ที่ผ่านมาชีวิตเหมือนเรือวนอยู่ในอ่างทุกข์วนเวียน เพราะเรายังปฏิบัติตนอยู่ใน 4 ภูมิชั่ว
เป้าหมายของดิฉันชัดเจนขึ้น มุ่งสู่การบรรลุพุทธะภาวะ และช่วยผู้คนให้บรรลุได้เช่นกันเพื่อให้ทุกคนพ้นทุกข์และพบความสุขที่แท้จริงค่ะ
ขอกราบขอบพระคุณอนุภาพของโงะฮนซน ธรรมะของพระนิชิเรนไดโชนิน และขอบคุณคำชี้แนะจากผู้อาวุโสและญาติธรรมทุกท่านค่ะ
ภาริตา ชัยมณี
สมาชิกเขตเชียงใหม่